Το τσίκι-τσίκι θα μπορούσε να παραπέμπει σε είδος παιχνιδιάρικου χορού. Παρόλα αυτά έτσι ονόμασε τον ήχο από το τρίξιμο του μολυβιού του στο χαρτί, ο εικαστικός Αλέξης Ακριθάκης.

Παρατηρώντας τα έργα του και αναλύοντας την τεχνική του, η Ε´ και η Στ´ τάξη του σχολείου μας, σχεδίασε με τη σειρά της ατελείωτα μικροσκοπικά σχήματα, δαμάζοντας τη λευκή επιφάνεια του χαρτιού.

Οι μαθητές πειραματίστηκαν με επαναλαμβανόμενα μοτίβα, ιερογλυφικά σχέδια και αυθόρμητα σχήματα, δημιουργώντας έναν πολύχρωμο λαβύρινθο, όπου η πειθαρχία της γραφής συντονίστηκε απόλυτα με τον αυθορμητισμό της φαντασίας τους. Το τσίκι-τσίκι αναδείχτηκε ως η αγαπημένη τους τεχνική!