Στη ζεστή και φιλόξενη αίθουσα της Θεατρικής Αγωγής το κουκλοθέατρο έχει μια ξεχωριστή θέση. Γύρω από την κόκκινη αυλαία μαζευόμαστε και περιμένουμε με αγωνία να ακούσουμε τις ιστορίες που θα μοιραστούν μαζί μας οι κούκλες. Η καλύτερη στιγμή, βέβαια, είναι όταν τα ίδια τα παιδιά φορούν στα χεράκια τους τις γαντόκουκλες, στις οποίες δίνουν τη φωνή τους και με οδηγό τη φαντασία ταξιδεύουν σε αυτοσχέδιες περιπέτειες. Ακόμη και τα πιο ντροπαλά παιδιά αισθάνονται άνετα πίσω από την κουρτίνα, ξεδιπλώνουν τον εαυτό τους κι έτσι καταφέρνουν να απελευθερωθούν και να νιώσουν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και σιγουριά.

Στο τέλος, συζητάμε τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν. Τα χεράκια πρέπει να μένουν τεντωμένα και να κινούνται κατάλληλα, οι φωνούλες να δυναμώσουν και ο διάλογος να ζωντανέψει ανάμεσα στους ήρωες της ιστορίας. Το χειροκρότημα κατακτάται δύσκολα κι έτσι σιγά σιγά μαθαίνουμε να εκτιμάμε τους καλλιτέχνες και να σεβόμαστε την απαιτητική δουλειά τους. Οι μαθητές της Β' Δημοτικού πάντως κέρδισαν επάξια το χειροκρότημά μας!