Δύναμη, ιδέες, αγάπη, αλληλοεκτίμηση... σεβασμός στη διαφορετικότητα... αξίες ανεκτίμητες γέμισαν την ψυχή και το μυαλό μας, κατά την επίσκεψή μας στο Ειδικό Δημοτικό Σχολείο Τυφλών Καλλιθέας, προσφέροντάς μας δυνατές στιγμές συγκίνησης και χαράς και βοηθώντας μας να αρχίσουμε να βλέπουμε σιγά σιγά τον κόσμο γύρω μας αλλιώτικα... πιο καθαρά... κοιτώντας μέσα απ' τα μάτια της ψυχής μας.
Οι μαθητές της Ε' Δημοτικού, στα πλαίσια της δράσης "Συντροφιά με ένα βιβλίο", ανέλαβαν αρχικά να δακτυλογραφήσουν σε μορφή Word το λογοτεχνικό βιβλίο "Το κίτρινο λεωφορείο για την πατρίδα", του Χρήστου Μπουλώτη, προκειμένου να μεταφραστεί στη συνέχεια σε γραφή Braille, ώστε να μπορέσουν να το επεξεργαστούν μαθητές με αναπηρία στην όραση της Δ' και Στ' τάξης.
Με μεγάλο ενθουσιασμό, πολύ κόπο και μεράκι, τα παιδιά μας ηχογράφησαν ολόκληρο το βιβλίο, με σκοπό να το δωρίσουν στη βιβλιοθήκη του Ειδικού Δημοτικού Σχολείου Τυφλών. Η ξεχωριστή αυτή συνεργασία, ολοκληρώθηκε με την επίσκεψή μας στο σχολείο τους, όπου είχαμε την τύχη να νιώσουμε συναισθήματα και να μοιραστούμε στιγμές που έχουν γραφτεί ανεξίτηλα στην ψυχή μας και θα μας ακολουθούν για μια ζωή. Όλοι μαζί, σαν μια μεγάλη παρέα, περιηγηθήκαμε στους χώρους του σχολείου τους, όπου είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με εκπαιδευτές κινητικότητας και προσανατολισμού, εργοθεραπευτές και ψυχολόγους, οι οποίοι μας πληροφόρησαν για το έργο τους και μας εξήγησαν τον τρόπο με τον οποίο αξιοποιούνται τα διάφορα διδακτικά μέσα.
Ιδιαίτερη εντύπωση μάς έκανε ο Ειδικός Πολυαισθητηριακός Χώρος ή αλλιώς το λεγόμενο "Σκοτεινό Δωμάτιο", το οποίο αποτελεί ευγενική χορηγία του Κοινωφελούς Ιδρύματος Αλέξανδρου Ωνάση και αποτελεί ένα ποιοτικό εργαλείο. Μία πισίνα γεμάτη με μπάλες και μηχανισμούς δόνησης, ένας σωλήνας με φυσαλίδες και διάφορα χρωματιστά banners στους τοίχους, ήταν μερικά μόνο από όσα μας ενθουσίασαν στην αίθουσα αυτή, σκοπός της οποίας είναι να ενισχύσει τις ψυχοκινητικές εμπειρίες των παιδιών με αναπηρία όρασης ή και με άλλες πολλαπλές αναπηρίες.
Αφού αναλάβαμε τον ρόλο των συνοδών τυφλών, οι νέοι μας φίλοι μάς υποδέχτηκαν στις τάξεις τους, όπου μας εξήγησαν κάποιες βασικές αρχές της γραφής τους, ενώ προσφέρθηκαν να μας τη διδάξουν, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να γράψουμε στις γραφομηχανές τους. Τα παιδιά με έναν μαγικό τρόπο... χωρίς να χρειαστεί να μιλήσουν, έτσι απλά, κατάφεραν να τα πουν όλα... Εμείς γίναμε για λίγο τα μάτια τους κι εκείνοι ήταν αυτοί που τώρα μας καθοδηγούσαν και ήταν δίπλα μας στα πρώτα μας βήματα στην εκμάθηση της γραφής Braille. Τα ονόματά τους στην αρχή και έπειτα λέξεις, όπως σεβασμός, φιλία, αξιοπρέπεια είχαν αρχίσει να δίνουν ζωή στο χαρτί, ενώ πριν αφήσουμε τις τάξεις, μία ακόμη ευχάριστη έκπληξη μάς περίμενε, καθώς είχαν ετοιμάσει σελιδοδείκτες με το κίτρινο λεωφορείο του βιβλίου μας, σε ανάγλυφη μορφή.
Το τέλος της παραμονής μας εκεί, μας βρήκε όλους καθισμένους στο αμφιθέατρο, τον έναν δίπλα στον άλλον, να τους διαβάζουμε και να μας διαβάζουν αποσπάσματα του βιβλίου που ξεχωρίσαμε και να συζητάμε γι' αυτό το τόσο δυνατό που μας ενώνει... την αγάπη μας για τα βιβλία και την ανάγκη όλων μας να δούμε τελικά μέσα απ' τα μάτια της ψυχής. Γιατί έτσι ο κόσμος φαντάζει πιο όμορφος...